Dag 11

Zo, dat was een lange nacht. Een PT Cruiser is overduidelijk geen briljant fijne auto om in te moeten slapen, niet op de voorstoelen in elk geval.

Het wachten tot de weg weer wordt geopend en daar als volgt in kolonne overheen rijden, vind ik een vrij unieke ervaring. Qua autorijden en vervoer kan ik me om zo veel blijven verbazen, wat een gigantische afstanden moet je hier afleggen om ergens te komen. We zijn inmiddels alweer drie dagen bezig om naar 'beneden' te komen. Snelwegen zijn er, haast, niet - alle grote wegen kronkelen door het land en langs het water.

Na het uitslapen, we hebben de wekker gemist, zijn we om iets over twaalven klaar om te vertrekken naar de volgende stop, de plek die is vernoemd naar de velgen van mijn lesauto: Trondheim.

Onderweg komen we fjorden tegen, veel heuvels, natte stukken wegdek en nog een enkel hoopje ijs. Overal langs de weg ligt nog steeds sneeuw, maar door de hogere temperaturen wordt het een groot waterballet. Waar we vorige week nog door de verse, spierwitte sneeuw reden, is dat nu een grote grijze drek. Jammerlijk gezicht. 

Omdat we veruit als laatste vertrokken zijn, tokkelen we eenzaam en rustig langs de fjorden en genieten onderweg van het uitzicht. Het is een beetje dubbel; het is veel van hetzelfde, zo'n fjord lijkt best wel eens op een eerder gepasseerd fjord, maar wat blijft het een mooi uitzicht.

Onderweg begint het te regenen, erg hard en lang. De sneeuwpret is afgelopen.

Wanneer we rond zeven uur Trondheim binnen rijden, is het al grauw en duister. Snel checken we in bij ons hotel en zorgen we dat we daarna een goed restaurant weten te vinden. Het restaurant in kwestie heet Trol en ondanks dat we met onze spijkerbroeken en vesten wellicht ietwat underdressed zijn; genieten we met volle teugen van het avondeten. 

Daarna maar saai en vlug richting de hotelkamer, de dag was weer lang zat. Vannacht maar degelijk slapen, dan zijn we morgen fit wanneer we langs de Atlantic Road gaan.