Dag 12

Trondheim is schijnbaar de op twee na grootste stad van Noorwegen. Wat me erg opvalt is dat we op onze korte tussenstops weinig van de steden echt zien, maar dat het vrij veel op elkaar lijkt. Aan Londen, Utrecht of Parijs - echte wereldreiziger, zie je een zekere geschiedenis die ik jammer vind hier niet zo te ervaren. Dat kan het gebrek aan tijd zijn, maar ik doe echt mijn best om het op te vangen - en het lukt me vervelend genoeg niet.

Vandaag gaan we met een omweg naar onze één na laatste stop toe: Dombås. Deze omweg brengt ons langs de, schijnbaar, beruchte Atlantic Road.  We zijn benieuwd. 

Na twee dagen "alleen" op pad te zijn geweest, zochten we vandaag weer een beetje het warme (bubbel)bad van onze inmiddels geliefde Subaru's op. Wederom met enige aanpassingen aan de bestaande route, rijden we door valleien en langs bergen. 

Dat laatste merken we erg goed aan onze trouwe reisgenoot. Waar we bijna twee weken terug een relatief pijnvrije auto hadden, merken we nu toch een paar kleine mankementen.

De PT Cruiser is in dat opzicht toch net een beetje een oude asielhond; het loopt wat stroef, hijgt onregelmatig, begint nare luchten te vertonen en zo nu en dan is de puf er even uit, wordt er wat gegorgeld om vervolgens met enige tegenzin en luid kabaal toch maar de taak te volbrengen. 

Des te blijer zijn we met onze reispartners, die ons vast liefdevol door de laatste dagen Noorwegen willen trekken. 

Maar ik dwaal af; bergen, fjorden en the Atlantic Road. Wederom: wauw. Nu we in gebieden komen waar de sneeuw weg is, zien we een beetje meer kleur. Zeker de kronkelende B wegen die ons langs stijle hellingen (al dan niet met geleiderail) voeren, zorgen voor een prachtig uitzicht.

De routes zijn hier vrij recht toe recht aan, er is weinig andere keus. Al weten we op de eilanden rond de Atlantic Road wel een heel mooi stuk weg direct langs de kust te pakken.

Wederom zijn we afgeleid door de schoonheid van de omgeving en realiseren ons dat we weer laat gaan aankomen bij het hotel. We besluiten de alternatieve route over te slaan en zoeken de directe weg op. 

Ergens onderweg dreigen we Pim te verliezen op een veerboot, die al aanmeert terwijl het toiletbezoek nog niet geheel is afgerond, maar helaas blijft de gedachte aan het uitzwaaien van Pim terwijl de veerboot vertrekt - niet meer dan een hilarische wens. Tussen de inladende auto's en vrachtwagens komt Pim aangelopen... zonde van de leuke anekdote.

Twee uur later komen we aan bij ons hotel in Dombås, eten vlug ergens wat (geen aanrader) en komen halverwege de avond weer aan in ons hotel. Bijkomen en morgen het laatste stuk naar Bergen en de boot. Waar langzamerhand het avontuur dus begint de eindigen..