Dag 06

Ons hotel van vannacht geeft me het gevoel (weer) op scoutingkamp te zijn. We slapen in een groot houten gebouw en moeten aan de overkant, in een kleiner houten gebouw, ontbijt halen. Terwijl we de oversteek door de kou maken, zijn de anderen al bezig met hun ruiten te krabben.

Na een vlug ontbijt, springen we snel de auto in. We besluiten voor we het dorp uitrijden nog even te tanken - gezien we erg weinig tankstations tegen zullen komen.

Vandaag brengt de reis ons naar Honningsvåg, Noorwegen. Het punt het dichtste bij de Noordkaap, hét doel van onze reis.

Het grensgebied tussen Finland en Noorwegen is waar we ons voornamelijk bevinden vandaag. Het gebied veranderd daar van bossen naar grote vlaktes. Hoe noordelijker komen, des te minder begroeiing.

Na een kleine drie kwartier halen we een groepje met barrels in, die aan de kant van de weg staan. Uit de naam van teamspirit, stuur ik de auto de eerste oprit in die ik zie - om te keren en "gezellig" aan te sluiten. Mijn poging tot omdraaien faalt miserabel en eindigt met de PT Cruiser tot aan de as in de sneeuw. Terwijl met een blik van nodige irritatie de eigenaresse van het slagveld in kwestie toekijkt, stoppen er meer en meer auto's langs de weg. Behulpzaamheid genoeg! Uiteindelijk komen we met het wegscheppen van sneeuw en ongeveer zeven man aan duwkracht,  weer van ons plek en kon de Cruiser weer verder. 

Met de nodige schaamte vervolgen we onze weg, ontwijken nog een kudde rendieren, en weten ergens nog een restaurantje/café te vinden voor een welverdiende kop koffie.

Inmiddels zijn we steeds hoger en noordelijker aan het komen, de bomen worden minder en de temperaturen 'stijgen' van -18, naar een behaaglijke -12. 

Nooit geweten dat Noorwegen zo'n gevarieerd landschap heeft als we nu gezien hebben. Bergen, vlaktes, grote meren. Wat een uitzichten. Ondertussen zijn we aan het googlen  geslagen: hoe laat komen we in Honningsvår aan en wat gaan we in vredesnaam daar doen? We zien op de website van de Noordkaap dat er driemaal daags een colonne vertrekt van en naar het noordelijkste punt van Europa, eentje vertrekt zelfs nog om 19u30. De reden voor deze kolonnes zijn de wind in dit gebied, gepaard met de hoeveelheid sneeuw en de toch wat riskante wegen.

Des te dichterbij we komen, hoe meer natuur we zien. We rijden langs vissersdorpje, langs uitstekende bergwanden en hebben de Baltische zee naast onze liggen.

Aangekomen in Honningsvåg, besluiten we om te tanken en bij onze respectievelijk hotels in te checken. Om daarna weer elkaar te ontmoeten  bij het tankstation, om vanuit daar naar de verzamelplaats van het Noordkaap konvooi te gaan.

Gezamenlijk rijden we door naar het verzamelpunt en tot onze verbazing staat er een half uur voor vertrek, slechts één auto al te wachten. Aldaar genieten we van de vers gekochte krentenbollen en knakworst, samen met de wagens van de dag daarvoor.

Om stipt 19u30, staat iedereen paraat om te vertrekken. Bij de eerste heuvel omhoog, slipt de auto al iets weg. Maar dit heeft weinig gevolgen, gas los en het probleem is opgelost.

De route is circa twaalf kilometer en het zicht is variërend van schitterend tot oogverblindend.  Op een gegeven moment begint het keihard te sneeuwen en begint de BMW voor me te vervagen. De weg is ongeveer vier meter breed en de berm is ter diepte van een sloot, uitwijken of wegglijden kan nare gevolgen hebben. 

Met af en toe een beetje spelen met het gas weten we bij het poortje vóór de Noordkaap uit te komen, met achter de balie een vriendelijke man die de auto's vraagt om toegangsgeld.

Er is een klein probleempje  de auto voor ons stopt relatief onnodig op de helling. Bij het gas geven blijkt dat het te stijl en glad is voor onze Amerikaan. We komen met slippende banden niet vooruit en glijden langzaam terug naar achteren. Onze medepiloten van de Rode Subaru, pakken gretig de kans om de auto een zetje in de juiste richting te geven, met een kleine dreun tegen de achterbumper weten we toch boven te komen.

Na het betalen en inparkeren, lopen we direct door het gebouw naar buiten toe naar het welbekende standbeeld. Na wat genoten te hebben van de Noordkaap en het idee van aankomen met ons geliefde stuk schroot. Besluiten we wat (team)foto's te nemen. Wanneer we na een klein half uurtje besluiten om binnen maar even wat koffie te drinken, we gaan om 21u45 weer terug - dus hebben wat tijd, horen we geroezemoes en zien we vingers de lucht in schieten. "Het Noorderlicht!".

Wat een ontzettend gaaf gevoel is dat, in het pikkedonker op het meest noordelijke, met auto haalbare, punt te staan. Genietend van het Noorderlicht. Foto's doen te kort aan het moment zelf, het is gewoon niet vast te leggen.

Wanneer we, na het verdwijnen van het Noorderlicht achter de wolken, naar binnen wandelen - stellen we de gastheer achter de receptie de belangrijke vraag. "Mogen we met onze auto's daar een foto maken?". Als we beloofden voorzichtig te zijn met de overige gasten, niet vast zouden komen te zitten en niets stuk te maken mocht het. "Als er ook maar een auto achterblijft verkopen we hem, of duwen we hem over de rand.". Dat kunnen we wel!

Na een camera-momentje waarbij alle auto's voor het beeld worden gefotografeerd, genieten we nog snel van een kop koffie, om daarna terug te gaan in kolonne naar ons hotel.

Wat een ervaring zeg, vandaag hebben we weer wat van onze lijstjes af te strepen:

• Sneeuw
• Rendieren gezien
• Vastzitten
• Geduwd worden door een andere auto
• Noordkaap bereikt
• Noorderlicht gezien

Morgenochtend gaan we gezamenlijk nog eens naar de Noordkaap met de hele groep, daarna reizen we door naar Alta; waar we een dag gaan verblijven.